1 haziran cumartesi günü Körpeşler mahallesinde oturan Aslıgün her zamanki gibi evin önündeki alanda arkadaşları ile oynuyordu..Küçüktü,başına geleceklerden haberi yoktu?Hep aynısını yapıp genellikle arkadaşları ile koşardı?.Yine öyle yaptı ve kolunun üzerine düştü,zaten hep düşer kalkardı,çocuklar düşe kalka büyür demezlermiydi?Biraz ağladı,ev halkı acısı geçer diye beklediler Aslıgün susmuyordu,kolunda da bir gariplik vardı,saatler 22 yi göstermeye başladığında Aslıgün daha da huysuzlaştı,Dayısı aldı hemen Atatürk devlet hastanesi aciline götürdü.Filim çekildi.doktor baktı,bir şey yok geçer dedi eve gönderdi.
Aradan iki gün geçti Aslıgün?nün kolunda kararmalar başladı,konu komşu yeniden doktora götürün dedi, bir kez daha acile gittiler,bu kez doktor değişmişti.Eski filme baktı bakar bakmazda 2 gün önceki doktorun aksine bu kol kırık dedi hem de zamanında alçıya alınmadığından araya kan toplamaya başlamıştı.Hemen alçıya alınsın dedi.2 kez alçıya alında kol,şimdi Aslıgün kolu havada kolunun iyileşmesini bekliyor,ama doktor kolun alçıya alınması ve tedavisinin geçikmesinden dolayı hiçde umutlu konuşmamış ve kol eski işlevini göremez demiş.Işık ailesi en büyüğü anneanne ise isyanda, Düzce koca il neden acile acemi doktorları koyuyorlar,bu çocuğun kolu kesilirse ,kullanılamaz hale gelirse hastaneyi yakarım.Ben Düzce?de sağlığıma kavuşamayacaksam ülkeyimi terk edeyim diyerek sitemini dile getiriyor.
