İyi ki Cehennem var !... Değilse çok ama çok daha fazla üzülür, incinirdiim...
Yaşamın anlamsız rezilliğine dair?
Duygulanım anlamında dehşetli günler geçiriyorum? Ota bota ağlayasım geliyor her nedense.. Yok yahu ben böyle sulu göz biri değilimdir esasen.. . Romantik olduğum, çoklukla duygusal empati yaptığım doğrudur. Ancak öyle kolay salıvermem kendimi. Bugünlerde işin rengi değişti sanki biraz? Bilmiyorum neden ama
?belki de yaşlanmaya başlamanın ilk alametleridir- rast geldiğim bazı elem verici durumlarda engel olmadığım yaşlar ince ince süzülüyor yanaklarımdan?
Tabi bir de bu hali etrafa çaktırmamak gerekiyor, özgül ağırlığı korumak adına ki, işin en yorucu kısmı sanırım bu.
Yani mesela dün realistik bir televizyon programında, 15 yaşındaki lise öğrencisi dünyalar güzeli bir kız çocuğunun kayıp olması nedeniyle annesinin feryad-u figanını izlediğimde içimde fırtınalar koptu?
Eskiden ?´ aman efendim, 75-80 milyonluk bir ülkede olur böyle şeyler´´ diyerek kendimi rahatlatabildiğim bu tür mevzular artık bana çokça dokunur oldu. Hatta dokunur olmak bir yana, ciddi anlamda rahatsızlık verici bir hal almaya başladı. Bir yandan bu çocukların kaderleriyle oynayabilecek denli aşağılaşabilen varlıklara en zarfı açılmamış küfürleri şiddetle saydırırken ben, öte yandan gözlerim engel olamadığım şekilde yaşlar akıtıyor işte?
Pırıl pırıl bir yavrucuğa kıyılmasını hazmedemiyor, başına getirilenlere tahammül edemiyorum . Sanırım bu rezillikleri engelleyebilecek bir gücüm-gücümüz olmadığı için de benliğim tepkisini engel olamadığım göz yaşlarıyla veriyor?
Esed´in çocuk katliamları ve ?´Yavyum Nesim ?´?
Suriye´de Esed rejimine karşı barışçıl ilk gösterilerin başlaması üzerinden yaklaşık 7 yıl geçti. Beşşar ve acımasız Şebbihaları bu süreçte İran ve Rusya´dan aldıkları desteklerle yaklaşık 1 Milyon Suriyeliyi acımasızca katletti.. Bunların %15´i 0-13 yaş arası çocuk, yine % 15 -20 civarında kadın? Bu esnada 10 milyon Suriyeli iç ve dış göçe maruz kaldı. Tabii ki bunlar tespit edilebilen istatistik rakamlar. Bir de tutuklanıp zindanlara atılanlar var ki, bunların rakamını kimse bilmediği gibi, yaşayıp yaşamadıkları hakkında da en ufak bir ip ucu yok.
Bir müddet-3,4 yıl- Suriye´de Esed rejimin yaptığı tüm katliam videolarını itinayla izledim ve şahsi sosyal medya hesaplarımdan duyarlılık oluşturabilmek adına bu videolar içerikleriyle birlikte bir çok paylaşımlarda bulundum. Yazdığım çeşitli dergi ve gazetelerde özellikle çocuk katliamlarına dikkat çekmeye çalıştım. Belirli bir etkisi olmuştur muhtemelen de, gerekli tepkilerin verilmemesi nedeniyle 2014 yılından itibaren bu tip paylaşımlar yapmaktan vaz geçtim. Ancak Esed rejiminin sistematik olarak yaptığı çocuk katliamları ?sayıları 100 binin üstündedir ve en az 40 bin öldürülmüş çocuk resmi ya da videosunu bizatihi ben görmüşümdür- karşısında dünyanın umursamazlığı, yaşama ve dünyaya dair yeni sorgulamalar yapmama neden olmuştur.
Şimdi hayatımda dedesi olduğum ve adını Nesim koyduğumuz yaklaşık 14 aylık bir Türk- Arap melezi yavrucuğumuz var. Bu bebek doğuştan kalp problemi olduğu için şu ana kadar 3 kez ameliyata girdi ve geçtiğimiz aylarda aldığı grip mikrobu nedeniyle 20 gün yoğun bakımda yattı. Ölümcül bir tehlikeyi aştı ve yeniden yaşam döndü. Her bebek gibi, o kadar güzel ki? O denli sevecen ve tatlı ki? ?´Tavşan ?´ diyoruz, ağzını açıp dişlerini gösteriyor? Biz sevince boğuluyoruz, o bizim bu sevgi gösterimiz nedeniyle çok mutlu olup gülücükler saçıyor? Şamlı karım- ananesi- ona Arapça ?´hebbiniy- sev beni´´ öğretmiş ki-bu başı sağa sola sallayarak yapılan bir oyundur- şimdi cep telefonundan dahi bu kelimeyi duyduğunda gülücükler saçarak kafasını sağa sola sallıyor ve yüreklerimizi bakışıyla, gülüşüyle, tüm masumiyetiyle kuşattıkça kuşatıyor.. . Üzerine titriyoruz doğrusu? Biraz öksürse panik yapıyor, hemen hastanelere koşuyoruz. Aman Ya Rabbi, acaba bu öksürük silsilesi kalbiyle, akciğerleriyle mi ilgili ? Ay bu can yavrucuğa, her geçen gün kalbimizdeki yeri sevgisiyle büyüyen bu tatlı şeye bir şey olur mu, ayy onu kaybetmek düşüncesi nasıl da tahammül edilemez !...
Sonra Suriye´de öldürülmüş binlerce bebeği düşünüyorum? Ağlıyorum? Dedim ya,yüreğim zayıfladı bu günlerde? Ana babaları nasıl tahammül edebildi, nasıl ediyorlar? Hepsi sağlıklı doğmuş çocuklardı.. Hepsi tıpkı can şeylerdi ve üstelik çoğunun Nesim gibi doğuştan gelen hayati problemleri de yoktu?
Sevgileri yüreklere girmişti.. Ve aldılar o minicik canları , kopardılar ana babaları yaşam dallarından?
Ne adına , ne adına ?
Allah belanı versin adi şerefsiz dünya !....
İyi ki Cehennem var !...
Değilse çok ama çok daha fazla üzülür, incinirdiim...
