Düzcemiz depremler öncesi batı karadeniz bölgesinin ticaret merkezi idi. İstanbul Ankara karayolu ortasında olması yolcu konaklamalarından küçümsenmeyecek gelir elde ediyordu.
Otoban yapılınca büyük ölçüde gelir kayıplarımız oldu.
Düzcemize hareket ve canlılık veren tesisler bir bir kapandı.
Köylümüzün geçim kaynağı olan şeker pancarı. tütün,mısır, fındık hükümetlerin ilgisizliğinden tükenme noktasına geldi.
Köylüm emeğinin karşılığını alamayınca ziraattan soğudu. Kahve köşeleri köylümüzün ikinci adresi oldu.
Düzce ticaretini ayakta tutan kereste,parke ve ağaç kaplama sanaii büyük ölçüde geriledi. Bu sektörlerin öncüleri başka sektörlere kaydı.
Mobilya imalatında Türkiye de öncülük eden ustalarımız --bende dahil--Birlik beraberlik olmadığından maalesef sektörü Ankara ya İnegöle Kayseriye ve yurdun her kesimine kaptırdık.
Unumuz,yağımız,şekerimiz vardı maalesef helvayı yapamadık.--Birliği kuramadık.
Son günlerde Düzcenin ileri gelen yaklaşık yirmibeş--25--mobilya mağazası işletmecisi bir araya gelerek yeniden --DÜZ MOB--Düzce mobilyacılar sitesini kurma gayretine girdiler.
E 5 İstanbul yolu üzerinde devlete ait kırk dönüm bir araziye talip olduk.
Maalesef bunu duyan Düzcemizin ekmeğini yiyenler ihalede Düzceli moblyacılara bu arsayı vermemek için ellerinden geleni yapıp ihaleyi almayı başardılar....
Bu durum karşısında Düzceli mobilyacılar olarak.
NEREDE BU DEVLET,NEREDE VALİMİZ,NEREDE BELEDİYEMİZ, NEREDE DÜZCE SİCARET ODAMIZ NEREDE MOBİLYACILAR ODAMIZ diye hakkımızı arasak suç işlemiş olurmuyuz.
Av tüfeği ve silah sanaiimiz Konyadan sonra ikinci sırada idi.Dünyanın her yerine ihracaatımız vardı.İlgililerin ilgisizliği yüzünden bu sektörde birkaç firma dışında geriledi.
Binlerce sanatkar ve usta işsiz kaldı.
Bu kadar olumsuzlukların ardından asrımızın en büyük iki deprem felaketi ile karşılaştık.Takdiri ilahiye boyun eğdik.
Düzcemin imtihanı felaketlerden sonra da devam etti.Evini,işini,işyerini,ve canlarını kaybeden insanımız geçim derdine düştü.Hükümetimizin teşvik yasasına Düzcemizi alması halkımızda memnuniyet yarattı.
Bu gelişmeler bazı YABANİ AÇIKGÖZLERİN iştahını kabarttı.Rant elde etmek için AKBABA GİBİ başımıza çöreklendiler.İşi, evi,düzeni yıkılan esnafımızın ekmeğine göz diktiler.
ALLAH GÖZLERİNİ DOYURSUN. Maalesef binlerce esnafın ihtiraslı gözü doymazların yüzünden belini doğrultup düzenini kuramadı.--Kaypak ticaret yapamadı.
Ormana balta girmiş, ağaçlar birbirine eyvah yıkıldık BALTANIN SAPI BİZDEN demişler.
Bu adamları Düzcemizin göbeğine yrleştiren ruhsat verenler yarın Düzce esnafının karşısına nasıl çıkacaklar O mevkilere bir daha nasıl gelecekler.BİRAZ ZOR GELİRLER.
Düzcelim bu kadar olumsuzluklarla mücadele etmek,ayakta kalmak,başını dik gezmek istiyorsan seni zor gününde kollayan,düğününde,cenazende,iyi kötü gününde birlikte olduğun Düzce esnafına sahip çık.NAMERDE MUHTAÇ ETME.
O seni zamanında korudu,kolladı yokluğunda zor gününde idare etti.
DÜZCELİME VEFASIZLIK YAKIŞMAZ.
Not Düzce esnafı sanatkarı kelaynak kuşları gibi bir bir tükeniyor.
Nesli tükenmeden lütfen sahip çıkalım.
Lütfen duyarlı olalım.ALIŞVERİŞİMİZİ DÜZCELİDEN YAPALIM.
Burhan Tutkun....Sevgi saygı ve hürmetlerimle....
