Bu günlerde herkes bir dava tutturmuş gidiyor!
Benim davam, senin davan, onun davası!
Olmadı, “Ben dava adamıyım!”, “Ondan dava adamı mı olur?”, “Şu davaya ihanet etti!” gibi sözler...
“Dava ne?” diye sorsan cevap veremez de, “Neyin davası?” desen, belki kalıplaşmış bir kaç şey söyler.
Çok merak edip, yaptıklarını takip ettiğinde, davasının kendi bekasını korumak olduğunu görürsün.
Oysa DAVA; siyaseten, uğruna mücadele edilecek hedef, geleceğe uzanan fikir, insanlık için öngörülen ideolojidir.
Ölümden sonrası için dünyada yapılacakların kuralı, kaidesi, yaşam biçimidir.
Bazılarının dünya görüşü dedikleri, aslında kısaca insanlık yoludur.
Dava başka anlamlara da gelir.
Mesela içtimai anlamda, ortaya çıkan anlaşmazlığı çözmek için mahkemeye çıkmak, kişisel olarak ise, bir ömür birlikte yaşanacak sevgilidir.
Aslında bu anlamlar bile aynı yola çıkar.
Çünkü dava, insanlık için, ibadet aşkıyla çalışıp, yaradanının sevgisini kazanmaktır.
Bir de hesaplaşmak var tabii ki.
Evet, aslında birbirini gören, bilen, konuşan, duyan, hatta birbirini hiç tanımayan insanlar bile hesaplaşacak.
Hesap gününe iman etmek İslâmiyet’in inanç esaslarından biridir.
O dehşetli hesap gününde, Mahkeme-i Kübra kurulacak, boynuzsuz koyun, boynuzlu koyundan hakkını alacak.
Yani birbirimizle kesinlikle hesaplaşacağımız bir davamız da var.
“Elhamdülillah müslümanım!” diyenlere sesleniyorum:
Dava kelimesini hafife almayın, lütfen sulandırmayın!
Ya, Çeçen direniş lideri rahmetli Şamil Basayev'in dediği "Bir dava, uğrunda ölünecek kadar değerli değil ise, uğrunda yaşanacak kadar da değerli değildir!” dediği gibi bir davanız olsun,
ya da, rahmetli Necmettin Erbakan'ın "Bizim davamızda kimse kendi için yaşamaz. Herkes kardeşi için yaşar. Menfaati öldürmenin en kolay yolu budur.” dediği gibi bir dava adamı olun.
Sağlıcakla kalın...
